Rolnictwo precyzyjne to nic innego jak gospodarowanie z użyciem komputera, oparte o gromadzenie danych, ich obróbkę, analizę i wnioski, by w efekcie uzyskanych wniosków moderować wykonywanie działań.
W kontekście zabiegów wykonywanych za pomocą opryskiwacza polowego, sadowniczego lub innego specjalnego, rolnictwo precyzyjne odnosi się do takiego stosowania środków ochrony roślin(dalej – ŚOR) i nawozów płynnych, aby w maksymalnym stopniu zwiększyć potencjał plonotwórczy uprawy i w możliwie najwyższym stopniu ograniczyć koszty zabiegu.
Pamiętać należy, że czynnikami mającymi wpływ na poprawne wykonanie zabiegu z użyciem opryskiwacza są:
- prędkość przejazdu, utrzymywana we względnie stabilnym zakresie
- normowane ciśnienie cieczy roboczej
- właściwy rozkład przejazdów, ich równoległość, brak zbytecznego nachodzenia na siebie
- właściwie dobrana dawka cieczy roboczej na 1ha powierzchni uprawy
- poprawne dobranie dysz(rozpylaczy) do wszystkich powyższych parametrów
- poprawne, sprawne i celowe sterowanie działaniem sekcji opryskiwacza
Choć do praktyki rolniczej wchodzą coraz szerzej różnego rodzaju komputery oprysku sterowane szybkimi procesorami, wykorzystujące radio-geopozycjonowanie wykorzystujące złożone systemy satelitarne1, naziemne stacje wielodostępnego sygnału korygującego lub indywidualne stacje sygnału korygującego, wciąż używane są manualne, lub półautomatyczne urządzenia sterujące opryskiwaczem.
Strony zakładki w której się znalazłeś zawierają zebrane informacje na temat najpopularniejszych, najchętniej używanych komputerów sterujących opryskiwaczem.
Przypisy
______________
1:
GPS – to może nie najnowocześniejszy z satelitarnych systemów nawigacyjnych, ale jedyny ze SPRAWNIE DZIAŁAJĄCYCH i systematycznie utrzymywany w sprawności. Właściwa nazwa tego systemu to Satelitarny System Nawigacyjny Navstar (Navigational Satellite Time and Ranging) znany pod nazwą GPS (Global Positioning System) został zaprojektowany jako
precyzyjny system określania położenia o zasięgu globalnym. składa się z 24 satelitów poruszających się wokół Ziemi po kołowych orbitach o nominalnej wysokości 20183 km nad powierzchnią naszej planety. Satelity rozmieszczone są w sześciu płaszczyznach orbitalnych, nachylonych do równika pod kątem 55 stopni.
Ciekawostką jest fakt, że na każdym satelicie zainstalowana jest aparatura szpiegowska NUDET (Nuclear Detection) przeznaczona do natychmiastowego wykrywania wybuchów nuklearnych na Ziemi.
GLONASS – (ros. ГЛОНАСС , Глобальная навигационная спутниковая система; .Globalnaja nawigacionnaja sputnikowaja sistiema, ang. – Global Navigation Satellite System) jest rosyjskim odpowiednikiem GPS Navstar. Z założenia powinien się składać z rozmieszczonych na trzech orbitach 24 satelitów (po 8 na każdej). Stan na 1 stycznia 2012 to łącznie 31 satelitów, z czego 24 miało status operacyjny, a 3 rezerwowy[6]. W dalszej kolejności planowane jest wystrzelenie kilku satelitów serii GLONASS-M jako rezerwa systemu oraz satelitów trzeciej generacji GLONASS-K. Urządzenia GLONASS-K mają żywotność przedłużoną do 10 lat, masę zmniejszoną do 750 kg oraz mogą nadawać więcej sygnałów nawigacyjnych, co polepszy dokładność systemu. Pierwszego satelitę GLONASS-K wystrzelono 26 lutego 2011, jednak nie ma on jeszcze statusu operacyjnego.
Oba systemy(GPS, GLONASS) działają na zasadzie biernego pomiaru odległości między odbiornikiem a satelitami. Metoda pomiaru i działanie systemu są podobne.
GALILEO W 2002 UE wraz z Europejską Agencją Kosmiczną zdecydowały się na wprowadzenie alternatywy dla GPS, nazwanej systemem Galileo. System ma się składać z 30 satelitów (27 operujących i trzech w rezerwie) znajdujących się na trzech kołowych orbitach. W Europie mają powstać dwa centra kontrolujące pracę satelitów.
Uruchomiony 15 grudnia 2016. System jest równoważną alternatywą do amerykańskiego systemu GPS, rosyjskiego GLONASS i chińskiego Beidou, lecz w przeciwieństwie do nich będzie kontrolowany przez instytucje cywilne.
Jego zaletą i powodem, dla którego ma być konkurencją i uzupełnieniem GPS-u, jest mniejszy promień błędu (ma on wynosić ok. 1 m na otwartej częstotliwości i ok. 10 cm na częstotliwości płatnej). Prace nad Galileo przeciągają się w czasie. Początkowo projekt miał kosztować 1,8 mld euro. Szacunki z 2000 roku, mówiły już o 7,7 miliardów €, z czego 2,6 miliarda € miało być ponoszone przez rządy, a reszta przez prywatnych inwestorów. W 2010 think-tank „Open Europe” oszacował całkowity koszt systemu Galileo na 22,2 miliardy euro pokrywane w całości przez rządy. Obecnie na orbicie jest 18 z 30 docelowych satelitów (z czego część ma wadliwie pracujące zegary). Planowana data osiągnięcia pełnej wydajności operacyjnej to 2020 rok. Do tej pory różnice polityczne między państwami członkowskimi UE spowodowały ogromne opóźnienie w zakończeniu prac wdrożeniowych, co skutkuje koniecznością wymiany wadliwych satelitów, zanim doszło do całkowitego uruchomienia systemu.
Beidou (Wielka Niedźwiedzica) – chiński satelitarny system nawigacyjny, który na razie obejmuje swoim zasięgiem tylko obszar Azji. Docelowo ma być systemem globalnym.
Aktualnie funkcjonuje system Beidou-1 składający się z 4 satelitów geostacjonarnych – 3 aktywnych i jednego zapasowego.
Pierwsze satelity wystrzelono w 2000 roku. Obecnie (grudzień 2011) działają tylko dwa. System ten ma charakter wyłącznie testowy.
Jego następcą (ale nie rozwinięciem) ma być globalny system Beidou-2 znany również pod eksportową nazwą Compass. System ten będzie złożony z 5 satelitów geostacjonarnych i 30 poruszających się po orbitach o średniej wysokości. Dokładność wyznaczania pozycji udostępniona komercyjnym użytkownikom będzie wynosiła około 10 metrów, a prędkości – 0,2 m/s. Compass działa w rejonie Azja-Pacyfik od grudnia 2011 roku, używając wtedy 10 aparatów, a zasięgiem obejmując w 2012 roku obszar Azji i Pacyfiku. Pełną operacyjność (czyli 35 satelitów) i globalny zasięg system ma osiągnąć do 2020 roku.
DORIS (Doppler Orbitography and Radiopositioning Integrated by Satellite) – satelitarny system oparty na zjawisku Dopplera. Można nazwać ten system „mierniczym przestrzeni kosmicznej”, gdyż wyznacza on z dużą precyzją orbity satelitów. DORIS jest także ziemskim systemem pozycjonowania. Jest wykorzystywany na satelitach altimetrycznych i teledetekcyjnych, więc służy pośrednio do wyznaczania kształtu i rozmiarów Ziemi m.in. poprzez badanie poziomu mórz i pola siły ciężkości. System ten dostarcza danych do badań w zakresie geodezji, geofizyki, a także dla innych dziedzin.
GNSS W fazie projektów i wstępnych realizacji jest stworzenie ogólnoświatowego cywilnego systemu nawigacji, określanego jako Global Navigation Satellite System (GNSS). Pierwszy etap tworzenia wspólnego systemu jest określany jako GNSS-1. Koncepcja systemu zakłada eliminację typowych niedomagań GPS poprzez zwielokrotnienie źródeł informacji pozycyjnej, zapewnienie nieprzerwanego dopływu danych korekcyjnych oraz możliwość stałego monitoringu jakości danych pozycyjnych. GNSS-1 bazuje na istniejących segmentach orbitalnych GPS Navstar i rosyjskiego systemu GLONASS. Rozwinięciem GNSS-1 ma być GNSS-2. Konstelacja satelitów nawigacyjnych będzie obejmować satelity GPS Navstar typu II F, GLONASS M i nowe satelity europejskie o roboczej nazwie Galileo. Dokładność wynosi 30-100 metrów i wciąż trwają prace badawcze w celu jej poprawy
Źródła:
– WIKIPEDIA
–